“My Years”

In lieu of my Makshoves this week, I decided to translate a Yiddish poem by the author Avrom Zak (1891-1980). Zak was born in Amdur, in Russian Poland, and wrote and lived with the Yiddish literary community in Warsaw before escaping to the Soviet Union in 1940. He returned to Warsaw in 1946 and settled in Buenos Aires in 1952, where he wrote his volume Fun heysn ash, which includes this poem. In “My Years,” the poet reflects on living life as a poet.

---

איך האָב מיינע יאָרן

איך האָב מיינע יאָרן צעטרענצלט.

איך ווייס גאָר נישט ווי, כ׳ווייס נישט ווען.

דאָס האָט מיט אַ דיכטער צעשטרייטן

געקאָנט נאָר אַזעלכעס געשען.

פאַרגאַפט זיך אויף שטערן, לבנה,

אויף פּופפּורנעם זונענפאַרגאַנג;

פאַרשיכורט מיט דופטן פון וועלדער,

פאַרוויגט פונעם פייגל–געזאַנג.

געלאָזזט זיך פון פרויען באַרוישן–

פון באַכוסעס טעכטער אַ קראַנץ.

און אָט אַזוי יאָרן צעטרענצלט

אין רויש פונעם פריילעכן טאַנץ.

האָב פּלוצלינג דערזען זיך אין שפּיל–

אָ, גאָט! מײַנע לאָקן שוין גרוי.

שוינ האַרבסט… און עס וויאַנען די רויזן,

עס נערט זיי קוים האַבסטיקער טוי.

כ׳וואָלט גערן אויף ס׳נײַ אָנגעהייבן

דעם חשבון – דעם לעבנס–געוועט.

נאָר ס׳האָבן אַפנים די געטער

קיין צוטרוי מער צו אַ פֹּאָעט–––

(ב. אײַרעס, 1966)

My Years

I wasted my years.
I don’t know how, I don’t know when.
With an absentminded poet
It could only have happened that way.

Amazed by the stars, moon,
By purple sunset,
Drunk on the scents of forests,
Lulled to sleep by the birdsong.

Letting myself be intoxicated by women--
By a garland of Bacchus’s daughters.
And let years be wasted that way
In the rustling of the happy dance.

I suddenly appeared in the mirror--
Oh, God! My locks, gray already.
Already autumn… and the roses wither,
Autumnal dew hardly nourishes them.

I would gladly start over
This reckoning--this life--anew.
But seemingly the gods
Have no more trust in a poet---